Dodatki mieszkaniowe są formą dofinansowania opłat za utrzymanie lokalu, w którym zamieszkuje wnioskodawca. Należą one do zadań własnych gminy. W oparciu o ustawę z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. 2019, poz. 2133 z późn. zm) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U 2001, nr 156, poz. 1817 z późń. zm.) weryfikuję następujące czynniki:
- czy wnioskodawca posiada tytuł prawny do zamieszkiwania w danym lokalu – może to być akt notarialny lub umowa najmu;
- ile osób wchodzi w skład gospodarstwa domowego oraz jaka jest powierzchnia użytkowa lokalu – ustawa określa normatywne powierzchnie, w zależności od ilości osób wchodzących w skład gospodarstwa, np. dla 1 osoby zamieszkującej powierzchnia normatywna wynosi 35 m2, dla 2 osób – 40m2;
- jakie są źródła dochodu – w ustawie o dodatkach mieszkaniowych znajduje się katalog źródeł dochodu, które podlegają wyłączeniu, jak np. zasiłek okresowy, świadczenie wychowawcze 500+;
- czy wskazany dochód obejmuje prawidłowy okres – dochód należy wykazywać z trzech miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku, w przypadku złożenia wniosku w miesiącu marzec, dochody należy uwzględniać z miesięcy grudzień, styczeń, luty;
- czy wspólnie uzyskany dochód, w przeliczeniu na jedną osobę miesięcznie nie przekracza progu dochodowego – progiem dochodowym jest minimalna emerytura, czyli 1250,88 zł;
- co wchodzi w skład wydatków.